PEMA DHE ZJARRI

Pėrrallė

          Nė njė shkretėtirė, njė zjarr ishte duke u mėrzitur ca.

- Ngado qė tė hedh sytė – para, prapa, djathtas, majtas – s'ka njeri pėr tė shkėmbyer njė fjalė, dikė pėr tė dashur.

Dihet qė shikimi i tė tjerėve, ku pasqyrohet qenia jonė, na bėn tė ndihemi tė gjallė.

Paskėndaj, zjarri vendosi te ikte ; nė kėrkim te njė miku pėr tė folur; njė tjetėr si vetvetja, ndoshta.

Mbushi njė bohēe (njė grumbull shkrumbujsh e hiresh) dhe mori rrugėn nėn rrezet e diellit.

Eci e eci pėr njė kohė tė gjatė... aq sa iu duk sikur po shuhej vetė.

Mirėpo ajri, me praninė e tij tė padukshme, e ruante. Sa herė qė zjarrit i humbiste flaka, ashtu si padashur, ajri i frynte nė vesh:

- Ripėrterihu, miku zjarr ! Ndriēo ! ndriēo ! nėn rrezet e diellit !

E zjarri fryhej sėrish, me flakė plot.

 Kėshtu vazhdoi tė kėrciste deri ne fund tė horizontit, qė e kapėrceu si gjėnė mė tė natyrshme.

Nga ana tjetėr, pėrtej horizontit, i zuri syri : njė pemė !

Ishte njė lis madhėshtor e shekullor, qė kishte njohur fėmijėrinė e Universit. Njė lis si ata qė asnjė fjalor nuk e pėrmend. Njė lis i lirė, i lirė si ajri !

Zjarri iu afrua e tek iu hodh pėr ta pėrqafuar, i tha :

- Mė nė fund, o miku im, ja ku je. Sa tė kam ėndėrruar !

Mirėpo pema, me kujdesin e njė plaku te menēur, duke e larguar nga degėt i tha nė shkundje e sipėr :

- Jepi rrugės nga je nisur, o zjarr ! Mos m'u afro !

- Po ē'tė bėra ? pyeti i ngurosur, zjarri. Pse mė hedh poshtė nė kėtė mėnyrė?

         - Nuk ėshtė se mė bėre gjė, i tha pema. Po ia kam frikėn natyrės tėnde.

         - Me sy tė avulluar, zjarri vazhdoi rrugėn.

         Si mund te kuptohet njė refuzim i tillė, pa bėrė gjė, pa thėnė gjė... Si mund tė pranohet njė padrejtėsi e tillė ?!

         Njė vit a mė shumė, pothuajse i shuar, zjarri u end andej-kėtej nėpėr botė. Pastaj, pasi i ra rreth e rrotull, u gjend prapė nė shkretėtirėn e tij.

         - Ja ku erdha nė vatrėn time, tha me vete. Sikur u zgjova nga njė ėndėrr e keqe.

         Nė tė njėjtin moment, ndjeu njė prani, miqėsore, tė njohur.

         - Nuk je vetėm, o zjarr. Kėtu mė ke, afėr teje...

         - Kush je ti qė po mė flet ?

         - Jam ajri, miku yt i vjetėr, ai qė tė mbron.

         - Po pse nuk tė kam ndjerė mė pėrpara ?

         - Ngaqė ishe shumė i zėnė duke kėrkuar vetveten, psherėtiu ajri. E nė kėto fjalė pėrqafoi zjarrin.

         E zjarri pėrqafoi ajrin.

         Dhe aty, nė shkretėtire, tė dy plasėn. Sė qeshuri. Si njė rrymė ajri e pamasė !

Traduction en albanais de Mandi Gueguen

(c) Daniel LEDUC